Regelmatig krijgen we de vraag wanneer we weer naar ons Franse huisje gaan nu we nog steeds in Nederland gespot worden. Ook bij mijn Teams-meetingen met ons mooie terras als achtergrondje willen ze weten of ik daar dan ben. Helaas is het een foto en geen realiteit. We hebben geen idee hoe ons terras er nu uitziet. De afgelopen weken is het mooi weer geweest in de Creuse. We zagen op onze weerapp één en al zonnetjes. En dat terwijl we in Nederland switchten van een paar dagen lenteweer met 20 graden naar vorst en sneeuw. Door die zon daar heb ik zo’n vermoeden dat het onkruid welig tiert. Juist na de winter kun je zo fijn de opkomende sprietjes eruit trekken en de boel onder controle houden. Maar ik ben bang dat het nog even gaat duren voordat we die kant op gaan. Dat heeft met de nieuwe lockdown in Frankrijk te maken, en het trage vaccinatieschema in Nederland. Maar bovenal hebben we nog een reden om hier te blijven. Mijn zusje heeft ruim twee maanden geleden het nare bericht gekregen dat ze ernstig ziek is. Behandeling met chemo en immunotherapie bleek mogelijk, daar zit ze nu middenin en we hopen dat deze nog wat extra tijd gaat geven. Ondertussen genieten we keihard met broer en zus en haar naaste vrienden van alle momenten die we hebben. Met een wijntje, veel humor en af en toe een traan. En stellen ons voor dat we toch nog een keer op dat overgroeide terras belanden met z’n allen, om daar lekker met elkaar van het uitzicht te genieten. Zusje hoeft dan deze keer geen onkruid te wieden 😉
Dat we niet aanwezig zijn in ons huis, heeft als voordeel dat onze maître artisan Theo mooi z’n gang kon gaan. De keukenvloer is geëgaliseerd, tegels erop geplakt, gevoegd, een paar wandjes gewit, en alle spullen weer terug op hun plek gezet. Het resultaat is echt fantastisch! Met dank aan Francis voor het schoonmaken van de oude tegels en buurvrouw Elizabeth voor het helpen sjouwen. Zij zorgt er ook voor dat het huis af en toe verwarmd wordt en doet dat in gezelschap van haar gevolg, een schare katten. Onze Black zal niet weten wat ie besnuffelt als hij daar weer eens een poot over de drempel zet…zie voor me dat hij als een idioot door het huis gaat rennen, want waar zijn die vermaledijde beesten!
We missen ons huisje, onze buren en vrienden en de rust daar. Geen idee wanneer we weer mogen. En als we mogen, of we dan ook meteen gaan. Het is fijn om hier te zijn, meer bij zusje in de buurt. Als alles beter gaat en de wereld weer een stukje terug naar het oude normaal, dan kunnen we er ook meer van genieten daar, ja toch!
Wow, wat is dat gaaf geworden zeg. Ik hoop dat jullie zeer binnenkort met elkaar een wijntje kunnen doen, op een terras ergens Frankrijk in de zon. Dikke kus from us
Wel weer een heel stuk verder gekomen daar. Mooi en heerlijk toch vanuit Nederland delegeren 🙂 en het is niet anders. Je kan nu veel bij je zus zijn en dat is fijn voor jullie beiden. xxx
Vermaledijde…….. prachtig. 👍
Dekt ook op alle fronten de lading.
🍀😘
Heerlijk stukje. Heb het weer met veel plezier gelezen. En nu hard ons best doen om op het terras daar terecht te komen, zeker nu ik geen onkruid hoef te wieden, hihihi.
Wat ziet dat er enorm mooi uit! En ik hoop heel erg dat je daar met je zus snel een wijntje kunt drinken. Op het terras, in het zonnetje, tussen het onkruid.
Wat ziet het er weer mooi uit 👍! En dat jullie allemaal weer in Frankrijk lekker kunnen genieten met een wijntje🍷en ook met je zus erbij 😘
Wat goed dat het werk in jullie huisje gewoon doorgaat. Het ziet er erg mooi uit. En hopelijk kunnen jullie binnenkort samen met Hilde die kant op om daar te kunnen genieten. 🙂