Het verhaal van onze auto…

Bij de emigratie naar een ander land, dien je binnen 6 maanden een kentekenplaat van dat land te hebben. Zo schijnen de regels te zijn en daar houden we ons dan maar aan. Een tip dat onze verzekeringsagent helpt bij het importeren van de auto hebben we in november opgevolgd en we hadden gehoord dat de export uit Nederland via internet kan. Dus de RDW via een formulier op hun site op de hoogte gebracht van ons vertrek uit Nederland. Zij hebben daarop ons kenteken half december vervallen verklaard en konden wij witte exportkentekenplaten laten maken. Half februari dit jaar kregen we ons tijdelijke Franse import kenteken, en met die platen op de auto scheurden we vrolijk rond, dat ging soepel. Totdat de verzekeringsmevrouw telkens aan ons vroeg of wij een kentekenbewijs deel II konden overhandigen. Nee, die hebben we niet en bij navraag bleek dat we die ook niet krijgen omdat we niet bij een RDW-keuringsstation in Nederland zijn geweest. Het Nederlandse kenteken is vervallen en daar valt niets meer te halen.

Toen ging van alles mis. We wachten te lang (laks van ons) op een bericht van onze mevrouw dat we een ‘contrôle technique’ (een Franse keuring voor import) konden laten doen. Ondertussen hadden we druk mailverkeer met allerlei informatie van onze auto van de RDW, ter vervanging van dat kentekenbewijs deel II, maar niets was goed genoeg. Het moest er uitzien als dat deel II en niet anders! Pffff, nog maar weer kijken of de RDW wat kon doen maar nee, daar viel geen mouw aan te passen. Via DigiD dezelfde gegevens als op het voorbeeldje van onze verzekeringsmevrouw opgevraagd op internet en dat dan maar weer doorgestuurd. De tijd verstreek, we waren druk met van alles en nog wat. Een maand voordat we in juni weer even naar Nederland zouden gaan maar weer eens gevraagd of er al goed nieuws was. Het antwoord was dat het formulier van de ‘contrôle technique’ niet binnen was. Mogen we die dan nu doen? Jaaaaa, hadden we allang kunnen doen! Halsoverkop een bedrijfje gevonden die nog twee weken voor vertrek de controle kon doen en dan maar hopen dat het hiermee snel rond zou zijn. Bij de controle bleek dat ons tijdelijke kenteken (was ons niet opgevallen maar slechts vier maanden geldig, dat is kort in Frankrijk haha) over twee dagen zou aflopen. Wéér contact met onze tussenpersoon wat we het beste konden doen. Als we de aanvraag voor een kenteken en allerlei andere papieren die daarmee van doen hebben mee naar Nederland zouden nemen, dan konden we het uitleggen en dan kwam het goed. Niet dus…

We zijn met dat vertrouwen naar Nederland vertrokken. Een week lang rondgereden. En op het moment dat we onderweg waren naar de fuif van mijn net 60-jarige broer werden we bij Schiphol door de verkeerspolitie uit de file gehaald. Lang verhaal kort: misdrijf begaan door rijden met verlopen kenteken, platen in beslag genomen, boete komt via de Officier van Justitie en auto moet van de openbare weg af. Het hele verhaal met ‘nog in behandeling’ geldt dus niet in Nederland. In Frankrijk kun je rustig nog jaren met een verlopen kenteken rondrijden maar ga vooral de grens niet over.

Wij wisten niet wat te doen, waren van slag en van de rel en meer van dat. Gelukkig kwam redding van een tweede team agenten die een auto zonder kentekenplaten op de parkeerplaats zag staan. Zij gaven ons meer uitleg en de naam van een sleepbedrijf. Die gebeld en ze kwamen meteen. Ook de familie op de hoogte gebracht dat het feestje maar vast moest beginnen want wij moesten nog een huurauto regelen of zoiets en dan kwamen we eraan. Niks ervan, superzussen zijn in de auto gesprongen en kwamen ons halen bij het sleepbedrijf. En we mochten de auto van zusje lenen, over een maand zouden we weer naar Nederland komen en dan was alles vast wel geregeld.

Het feest was zeer geslaagd. We zijn daarna in de stoere geleende bolide naar Frankrijk gereden. En wachten tot op de dag van vandaag nog op ons definitieve Franse kenteken. Het in beslag nemen van de platen heeft de aanvraag namelijk weer vertraagd…

Morgen vertrekken we naar Nederland. Dan krijgt zusje haar coole wagen weer terug en staat er een huurauto op ons te wachten. De auto laten we vanaf de plek bij Schiphol verplaatsen naar lieve mensen met een boerderij in Zuid-Holland waar op het erf ruimte genoeg is voor wie weet hoelang. De stille hoop die ik had dat er toch nog een wonder zou gebeuren en we deze week onze platen konden laten maken zodat we die morgen mee konden nemen, heb ik nu toch maar laten varen. Het is wat het is. Over een tijdje lachen we erom en het is op de avond van broer al gebleken dat het een goed verhaal is voor feesten en partijen 😉

Oh ja, gelukkig ging het met de verbouwing hier heel voorspoedig. Het nadert z’n eind en dat is zó fijn! We genieten volop van hoe mooi alles wordt. Volgende week komt de inboedel van ons huis in Enkhuizen uit de opslag in Friesland (zo dankbaar, lieve Nicolien en Ruud, zoon!) naar Frankrijk toe en kan ik de schuur gaan inrichten. Dus dat hele autoverhaal, excuses dat het zo’n lap tekst is geworden, is maar een akkefietje in ons verder bruine leventje…