En het gaat maar door…

De vierde week van de lockdown is al weer ingegaan. Inmiddels heeft het Franse ministerie van Interieur (zo’n mooie benaming voor Binnenlandse zaken) een mobiele app voor het formulier uitgebracht en hoeven we niet meer met allerlei papieren rond te sjouwen als we de straat op gaan. Die hadden we nog wel nodig toen we Ton hielpen van zijn vriezervoorraad af te komen en bij hem aan de patat met frikandellen en huisgemaakte bitterballen zaten, heerlijk! Ondertussen draaide zijn wasmachine een witte was voor mijn waslijnen, wat kan ik genieten van wapperend schoon goed. In de supermarkt zijn toch ook hier lege schappen aangetroffen. Voor het broodbakmeel bleek gist nodig. Een hoopvolle poging om zonder gist wat te kleien leverde een heel compact en klef broodje op. Hebben we zelfs niet aan de vogels gevoerd, bang dat ook zij daar buikpijn van zouden kunnen krijgen. Maar goed, het schap met broodbakmeel en gist was leeg. Op biologisch rijstmeel na. Er is nu een pakketje onderweg vanuit Nederland met gist. En drop. En een zakje eclairs, die lekkere met chocola van binnen, waar je van door blijft eten, tenminste ik wel. Eén zakje gelukkig want anders werd het pakket te zwaar…en ik ook…

• 

• 

• 

Na nog wat koude nachten begint nu ook hier het mooie lenteweer goed door te breken. De bloemetjes in de tuin, ooit zo liefdevol door het oude mevrouwtje geplant, genieten er net zo van als wij. Alleen ben ik net te optimistisch geweest met het uitplanten van de zorgvuldig opgekweekte oleanders van vriend Jos. Heb twee weken geleden de nachtvorst niet zien aankomen. Ik hoop dat ze het toch gaan redden nu de temperaturen gaan stijgen en zij hun dosis zuidelijke warmte gaan krijgen. Gelukkig zie ik bij de kweeksels van Ellen heel dapper wat knoppen aan de kale takjes van de oh-jee-hoe-heten-ze-ook-al-weer-El komen. Ze zei al dat ik geduld moest hebben, is niet mijn sterkste kant hè…

• 

• 

• 

Qua werk gaat het hier voorspoedig. Terwijl wij achter onze laptop de centen verdienen, geven we die keihard weer uit aan Theo en Bout. Maar wat een metamorfose is hier aan de gang! We zien iedere dag het huis steeds meer een thuis worden. Terwijl wij videobellen met collega’s of problemen oplossen, mogen zij heel stilletjes hun kopje koffie aan de werktafel drinken om vervolgens weer in volle vaart verder te klussen. Naast mijn werk als Nederlandse gemeente ambtenaar heb ik hier ook een functie binnen het ministerie van Interieur…mag straks losgaan op de inrichting en het schilderen van de gipswanden. We sluiten de dag altijd even af met een drankje, zo gaat dat in Frankrijk. En daar passen wij ons naadloos op aan.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Morgen gaat president Macron, of die minister van Interieur, weer iets zeggen over de lockdown. We hebben zo’n vermoeden dat er een verlenging aan zit te komen, maar voor hoe lang? Daarnaast krijgen we berichten binnen dat er in sommige regio’s versoepeling van de maatregelen gaat plaatsvinden. Dat zullen dan de streken worden waar weinig gevallen zijn. En laten wij nu net in zo’n streek wonen. Op het plaatje hieronder zie je de situatie van 7 april. Ergens in het midden, bij die ’13’, wonen wij. Ben benieuwd…wordt vervolgd!