Wilde plannen

Inmiddels zitten we al weer goed drie maanden in het nieuwe jaar. We zijn een week of zes in Nederland geweest na Oud & Nieuw en net weer een week terug van een week of zes in Frankrijk. Dit regime bevalt ons wel. Maar toch hebben we de afgelopen tijd een hoop nagedacht en besproken. Nu corona ons leven niet meer ingrijpend beheerst maar een nare oorlog zo vlakbij de volgende nachtmerrie blijkt, zijn de hersens gaan malen. Hoe ziet de toekomst eruit, wat willen we, hoe kunnen we die (hopelijk nog vele) jaren zo waardevol mogelijk maken? Dat bracht ons tot wilde plannen waarvan we afgelopen dagen gestart zijn met realiseren. En we nog niet meer dan dat kunnen vertellen…(cliffhanger haha)

Iets wat we wel kunnen vertellen en wat we in Frankrijk in gang hebben gezet, is het renoveren van het oude broodbakhuisje en een nieuwe schuur. We hebben een fijne aannemer in de buurt gevonden die ons daarbij gaat helpen en met ons meedenkt. Daardoor kon ik los met tekenen, uitrekenen, indelen en plannen (lees: plennen), heerlijk! Ook onze favoriete klusjesartisan gaat hier een rol in krijgen, naast de vorderende verbouwing van ons huis. Met een Frans bruiloftsfeest van jongste in het vooruitzicht, zorgen we ervoor dat onze logeerkamer, waar zij zich in haar mooiste jurk everrrr (voor iedereen nog een verrassing) gaat hijsen, er spic en span en bruidswaardig uit komt te zien. Het aanstaande echtpaar heeft alles onder controle en goed geregeld. Overnachtingen voor de gasten bij onze lieve Belgische buurtjes, de fotograaf weet wat ie moet doen, de drank is ingeslagen maar de bruidstaart was nog wel een dingetje. Die taak hadden wij op ons genomen. Vorig jaar bij een lokale pâtissier gevraagd of zij ons daaraan konden helpen en dat was geen probleem, kom in februari eens terug om een en ander door te spreken. Tot onze verbazing zag ik afgelopen december de winkel op de Franse Funda te koop staan. Oei, dat is een onzekere factor geworden! We stonden twee keer voor een gesloten deur maar Franse vrienden verzekerden ons dat ze echt niet zo maar weg zouden zijn. Hmmm, wij wagen die gok liever niet. In een stadje verderop bleek ook een taartenbakker met goede recensies te zitten. Toen we op een middag daar in ons beste Frans vroegen of ze ons aan een spectaculaire taart konden helpen, bleek de oudere dame alleen te grossieren in eenlaags gebak. We willen een bruidstaart, dat zijn minimaal drie lagen! Mais non, dat vond mevrouw veel te ingewikkeld… Via internet een vrolijke jonge bakster in Montlucon gevonden. Alleen bleek zij de agenda al helemaal vol te hebben. Het zweet brak ons uit, we moeten een taart, en het liefst wel eentje die indruk maakt want anders had ik er zelf wel één gebakken. Uiteindelijk zijn we bij een gerenommeerde maître in Clermont Ferrand uitgekomen, de Heel-Holland-Bakt-Robèrt van onze regio zullen we maar zeggen. Een klein misverstandje levert straks een prachtige taart op, drie lagen, maar voor minder dan 45 gasten was de bezorgreis te lang. Wanhopig hebben we akkoord gegeven. Met zo’n 25 bruiloftgangers eten we in mei de day after gewoon lekker nóg een punt bij de koffie 🙂