Weer een stap verder

De afgelopen maanden, terwijl wij de hete zomer in Nederland doorbrachten, was er in ons Franse huis niets geklust. Toen we half september aankwamen, stond alles nog zoals we het eind juni hadden achtergelaten. Alleen een paar spinnen (stuk of duizend) hadden hun web in alle rust gesponnen waardoor we met onze armen vooruitzwaaiend door het huis kuierden. Mijn gifgroene telescoopplumeau zorgde ervoor dat de meest kritische webben (boven keukentafel, bed en toilet) in een moeiteloze veeg verdwenen waren. Spullen uitpakken, bed opmaken en chilllll…we voelen ons meteen weer thuis!

De eerste week hadden we prachtig weer, een heerlijk zonnetje en dat vroeg om actie buiten. De schuur…die volgepropte grote schuur…daar moet nu echt wat aan gedaan worden. Het meeste stond er vanaf april vorig jaar, toen we in de week na aankoop begonnen waren met het huis leeghalen en naar de schuur verplaatsen. Lelijke buffetkasten, tafels, stoelen, bedden, keukenkastjes, koelkast, kussens, loodzware matrassen… Vervolgens hebben we daar nog drie busladingen zooi uit Nederland bij gezet. Gevolg: een uitdragerij waar je kan er geen stap meer in zetten. We hebben flink geruimd, drie hoog opgetaste aanhangers vol naar de ‘déchetterie’ gebracht. De ontstane open ruimte kon nu opnieuw ingedeeld worden. Hoe zou die gave oude bar uitkomen? Zullen we voor de gein eens kijken hoe we die neer zouden kunnen zetten? Om een lang verhaal kort te maken: de bar staat (een jaar of vier eerder dan gepland :-)), de lelijke oude buffetkast is een superhandige barkast geworden, minstens 15 dozen aan servies etc hebben we kunnen parkeren achter de deurtjes, losse ooit-voor-de-bar-bestemde prullaria tegen de oude stalwand gespijkerd. Het is de mooiste bruine kroeg in heel Frankrijk! Met dat weergaloze uitzicht…

De tweede week moesten we toch echt wat in huis gaan doen. En het weer zat weer mee. Bewolking, hier en daar een bui, perfect om op zolder de oude houten vloer te verwijderen. Na twee dagen op knietjes met breekijzers door houtworm aangevreten planken, vastgenageld met roestige spijkers van minstens 7 cm lang, eruit slopen, was ik ook gesloopt. Dan merk je toch dat de jaren beginnen te tellen en het dagelijks werk als bureau-ambtenaar ook geen spierballen oplevert. Een verplichte vrije dag dus! En tijd om een menu du jour te nuttigen bij een knus restaurantje aan de Voueize vlakbij Chambon. Paté vooraf, gegrilde ham met aardappelgratin als hoofdgerecht, keuze van een kaasplank tussendoor, een toetje, samen met een pichet rosé en een biertje en afgesloten met een kopje koffie voor slechts 30 euro, in totaal. Het mooie Franse leven…

De laatste dagen begonnen we met het opruimen en schoonmaken van de stofbende die zo’n zoldervloer met zich meebrengt. De badkamer voorzien van handdoekhaakjes en een toiletrolhouder. Ruimte gemaakt voor onze klusmannen die in november hopelijk de houtkachel gaan installeren en de daken gaan isoleren. Afscheid genomen van onze vrienden daar en zondagochtend om 7 uur zaten we weer bepakt en bezakt in de auto voor een onstuimige, maar gelukkig voorspoedig verlopen reis naar ons Nederlandse thuis. En zoals altijd neem ik me dan voor om zondagavond een stukje te schrijven voor deze site. En zoals altijd ben ik te moe na de rit van dik 10 uur, het uitpakken van de tassen, de eerste was te draaien en de post door te nemen. Ik blijf het me voornemen, wie weet ;-)!

Toegift: uitzichten


9 reacties

  1. Wat heerlijk om te lezen en jullie zo te volgen. Lijkt mij telkens weer zwaar om te vertrekken als je weer een mijlpaal gezet hebt. Leuke foto’s, prachtige omgeving. 💕

  2. Wow, toch weer een paar stappen verder en wat belangrijk is dat jullie blijven genieten. Heerlijk hoor en ook onzettend leuk geschreven, alsof we erbij zijn.
    We gaan het echt een keertje zien!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *