Waar blijft de lente?

Inmiddels is het eind maart. Vorig jaar rond deze tijd stond de bloesem volop aan de bomen en scheen er een heerlijk voorjaarszonnetje. Nu is het grijs, nat en winderig. Maar dat is dan wel weer goed voor de grond. De droogte van 2022 heeft in onze streek nog steeds invloed op de waterbassins en lieflijke stroompjes. En op de beperkingen van het watergebruik voor tuin en zwembaden. Hopelijk mogen we na dit herfstweer in de zomer weer een badje voor de hond vullen…

Toen we terug waren van ons Kerstbezoek aan Nederland ging het sneeuwen. Prachtige plaatjes levert dat iedere keer weer op. Voor de zekerheid hadden we onze voorraad- en koelkast tot aan de laatste centimeter gevuld, mochten we niet naar de supermarkt kunnen op onze gladde heuvelachtige kronkelweggetjes. Ook kreeg ik een voorproefje hoe het is om niet meer te werken, alle tijd te hebben voor de dingen die iedere dag op mijn pad komen. Want onze klusartisan Theo zat voor een paar weken in Nederland en onze aannemer Hans moest wachten totdat wij de schuur leeggehaald hadden voordat hij verder kon. Ik ben héél rustig wat troepjes over gaan brengen van schuur naar broodbakhuisje en cave. Want het was zó heerlijk om rustig de dag te beginnen met een bak koffie en te bedenken wat ik daarna zou gaan doen. Rond het middaguur een lekkere lange wandeling met hondje. Of spontaan met buurvrouw naar de kringloop voor mooie koopjes (nog meer ’troep’ in broodbakhuisje en cave haha).

Toen Theo weer terug was, hebben we serieus de schuur aangepakt en leeg gekregen. Perfecte timing voor Hans om in ons huidige bezoek aan Nederland (waar ik nu bij vriend Jos aan de eettafel dit stukje zit te typen) de boel te slopen en een start te maken met ons kantoor/atelier/bar/logeerplek. De foto’s die deze week doorkwamen zagen er veelbelovend uit. Hoop dat het zo voorspoedig blijft gaan zodat de baas zijn rustige werkplek krijgt en ik de keukentafel in huis weer waar deze voor bedoeld is. Ik hou jullie op de hoogte!