Dag Nederland, hallo Frankrijk

Het nadeel van het steeds uitstellen van een stukje schrijven is dat je dan van een maand of vier in je herinneringen moet gaan graven en bijpassende foto’s uit vele kiekjes moet gaan selecteren. Dat kost meer tijd dan netjes je website bijhouden… En zeker als er zo enorm veel gebeurd is! Ik ga mijn agenda erbij pakken om er een beetje lijn in te houden.

We waren gebleven bij eind april. Ons huis in Nederland binnen no time verkocht. Begin mei nog even de auto voor een kleine beurt naar de garage. Dat pakte wat minder gunstig uit want de airco bleek het begeven te hebben. Om een dikke rekening voor een auto die het niet meer waard is te vermijden, kochten we op de valreep gewoon nog even een nieuwe tweedehands. De dag voor vertrek naar Frankrijk konden we ‘m bij de garage ophalen. Hoezo nemen wij grote beslissingen in een oogwenk ;-).

Op dezelfde vrijdag kregen we bericht van het overlijden van onze lieve vriend Henk Kerkhof. Deze bijzondere 92-jarige bijdetijdse man met zijn prachtige verhalen hebben we een paar dagen daarvoor nog in het ziekenhuis kunnen bezoeken. Heel dankbaar zijn we dat we hem nog even een dikke kus hebben kunnen geven. Met de uitgave van zijn boek ‘Dag meneer, koud hè buiten’ over zijn jaren op de grote vaart hebben we een hele sterke band gekregen. En er ligt nog manuscript klaar: over zijn roerige leven, wat hij heeft meegemaakt met o.a. de dood van zijn vader, een dappere verzetsstrijder die in de Tweede Wereldoorlog gefusilleerd is en waarover Henk de kinderen op basisscholen zo boeiend kon vertellen. We hebben hem beloofd, die week voor zijn overlijden, die aan de man te brengen. Dat komt goed Henk!

Eenmaal in Frankrijk, half mei, begonnen we aan de voorbereidingen voor de bruiloft van jongste. Na een bezoek aan de idyllische plek van onze Belgische buurtjes enkele jaren geleden, hadden zij en haar aanstaande besloten dat dit hun trouwlocatie ging worden. Met tante Inkie als onovertroffen ceremonieel ambtenaar van de burgerlijke stand. Onze logeerkamer werd door Theo en mij omgetoverd tot romantische kleedkamer van de bruid. Schoonzus Jacky, de enige die wist hoe de trouwjurk eruit zag, zou heur haar doen, helpen kleden en opmaken. Een fotografenechtpaar uit de streek was verantwoordelijk voor het vastleggen van deze uiterst geheime missie. En paps, Victor dus, ging zijn mooie dochter bij ons huis ophalen om haar naar de bruidegom te brengen. Op deze prachtige plek in de heuvelige velden van onze buren zou het jawoord uitgebracht gaan worden. De familie en vrienden hebben staan snotteren in de snel nog even uitgedeelde zakdoeken want het was overweldigend! De zon scheen, de bruid was een pláátje, de bruidegom strak in het pak, dochter Lilly als bruidsmeisje mooier dan een prinses en de bruidsjonker een galante prins die zijn nichtje vakkundig begeleidde. Het heerlijke diner, de drank en het feest, alles klopte en rollend gingen Victor en ik de heuvel af naar ons eigen huis, de grote glimlach niet van onze giechels af te slaan.

De weken daarna vlogen voorbij met gezellig bezoek van meer familie, vrienden en nog een laatste beetje werken…voor mij dan. Op 30 juni de laptop en mijn werkende leven afgesloten, het was mooi geweest na 35 jaar.

Begin juli gingen we weer naar Nederland. Er moesten dozen ingepakt worden. Afscheidsborrels, -lunches en -diners bijgewoond. Vrienden, (oud-)collega’s en familie geknuffeld. Administratieve zaken geregeld. Droomplekken van vrienden aan de overkant van het IJsselmeer bezocht. Een hoop gekletst, gelachen en hier en daar een traan gelaten. Met hulp van schatten van onvermoeibare vrienden het huis leeggehaald (en stiekem toch een beetje schoon want dat staat gewoon wat gezelliger als de nieuwe bewoners binnenkomen), de opslag gevuld, klaar voor de overdracht. Op vrijdag 5 augustus hebben we de sleutels bij de notaris overgedragen. Vervolgens ons bij de gemeente uitgeschreven als inwoner van Nederland. En vanaf de loungebanken bij ons hotel in Enkhuizen nog even meegenoten van muziek op de Dijk.

De volgende dag vertrokken we naar een hotel in Nieuwerkerk. Het leek ons geen goed idee om op een zwarte zaterdag naar Frankrijk af te reizen. Bovendien wilden we heel graag die zondag de 5de verjaardag van Lilly meemaken! En de schoonouders van oudste ontmoeten :-). Het was heerlijk om nog een paar dagen de tijd te hebben om familie te zien en te spreken. Op dinsdag vertrokken we dan echt. In een volgeladen auto met alleen de écht noodzakelijke dingen (altijd meer dan je denkt) en cadeaus van vrienden en collega’s zijn we in één ruk naar huis gereden.

Dat is nu ruim twee weken geleden. In de tussentijd hebben we ook hier wat administratieve zaken geregeld. En heeft Victor weer gewoon gewerkt alsof er niets gebeurd is. Onze superklusser Theo heeft me geholpen om al het bouwmateriaal uit huis naar het oliehok te brengen, we wonen hier tenslotte nu echt hè. Ook hebben we inmiddels al weer een heel gezellig weekend achter de rug met vrienden uit Nederland. Wat zijn we enorm bevoorrecht met wat we hebben!

13 reacties

  1. Noh Maartje wat een geluk en plezier spreekt er weer uit je verslag! Wat een goede keuze hebben jullie gemaakt 🙂
    Geniet ervan! Groetjes!

  2. Bienvenu en France.
    Wat weer een mooi verhaal, Henk kwam even als een schok binnen en heb een traantje gelaten! Wat een groot gemis, hij had waarschijnlijk ook hier een geweldige reactie achtergelaten.
    Het avontuur is begonnen en wat herken ik er veel in.
    Onthoud één ding dat wanneer echte vriendschap goed zit tijd en afstand er niet toe doet….
    Geniet van jullie steeds mooier wordende stek/thuis ! We gaan elkaar ontmoeten als vrienden waarbij de tijd en afstand korter is geworden…..
    Veel geluk in het mooie la douce France❤

  3. Mooi geschreven ! Was een mooi en een geweldige bruiloft en we hebben genoten . Jullie paleisje gezien in Frankrijk wat ziet dat er leuk uit allemaal en wat is het een mooie omgeving daar. Lekker samen genieten in Frankrijk 😘

  4. Hoi Maartje, wat heerlijk dat je deze stap nu echt hebt genomen. Geniet ervan en heel veel geluk en gezondheid toegewenst. Maak er wat moois van samen!
    Groetjes, Bea

  5. Bonjour Maartje en Victor,
    Mooiiii, wat hebben jullie veel werk verzet en laten verzetten. Gossie zeg. van een korte vakantie bij ons naar een eigen permanente stek in het mooie Frankrijk! Welkom zou ik zo zeggen en wat een heerlijk idee om nu te stoppen met werken, 35 jaar is genoeg. Deze onzekere tijden vragen erom om te genieten en dat doen jullie goed .
    Heel veel liefde en levensvreugde voor nu en de toekomst in La douce France. Dat er nog vele mooie dingen op jullie pad mogen komen.
    Dikke knuffel en veel liefs,
    Annelies Groot 🍀

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *