Kogel door de kerk

De klifhanger van vorig bericht is ondertussen bij de meeste lezers al wel bekend. GTST doet dat toch een stuk beter… Maar goed, op vrijdag kwam de makelaar voor een waardebepaling van ons Nederlandse huis, zaterdags kwamen er via via kijkers en zondag was het verkocht! Daarmee kunnen we de plannen die we voor over een jaar of vier, vijf hadden bedacht, ietsje eerder in gang worden gezet. We gaan emigreren. En ik heb m’n baan opgezegd. Alles is in een stroomversnelling geraakt waardoor we maar gewoon met de flow meegaan. Heel onwerkelijk nog maar wel een heel fijn gevoel. Er dient een berg geregeld te worden en ook dat gaat tot nu toe soepel. Vrienden en familie denken mee, bieden hulp aan en vertellen dat ze ons gaan missen. Dat laatste geldt ook zeker voor ons. Het gemak van een bak koffie of een wijntje op een terras om even bij te kletsen zal meer digitaal gaan. De dikke knuffel geven en halen we dan ongeveer één keer per kwartaal, wanneer we weer even terug zijn in Nederland.

Terwijl wij dit allemaal hier zaten te betakken, werd er in Frankrijk hard gewerkt. De twee grote olietanks van de voormalige verwarming zijn uit het bijgebouwtje gehaald. Daar hebben we nu een flinke gereedschapsschuur voor terug gekregen. De voegen in de dikke buitenmuren van het broodbakhuisje zijn uitgebikt en worden van een mooie nieuwe voeg voorzien. En onze maître Theo doet nog één keer, echt de laatste keer, een vloer leggen in ons huis. Vreselijk werk met al die scheve muren, opstapjes en onbijsnijbare tegels. Maar hij is goed bezig, laatste stukkie nog. Geen druk verder hoor, we zijn er over een week of twee pas weer… 🙂