Een korte week klussen – De Franse droom

Uit de mail aan vrienden en collega’s:

Afgelopen vrijdagavond laat zijn we thuis gekomen na een korte week klussen in ons huisje. Een lange rit met zoals altijd België die het verpest, uitgummen dat land. Ze kunnen beter voetballen dan wegen en stoplichten aanleggen…pfffff.

Maar we hebben het weekend bij kunnen komen en morgen fris weer op (kachel en warm water doen het niet, brrrr) en aan het werk.

Vorige week zondagochtend zijn we vroeg vertrokken, vriend Barry mee voor de spierballen. Zussen Hilde en Tineke hadden zich vrijwillig aangemeld om ook een handje te helpen en gingen ongeveer tegelijkertijd vanuit Alphen op pad. We voorzagen een grote inhaalslag met al die extra handjes na de vorige ‘vakantie’ van april, toen kneuzen Vic en ik ons stinkende best deden het huis leeg te halen en een beginnetje te maken met slopen. We zijn tegen wat grenzen aangelopen toen en ik ben hier inmiddels voor onder behandeling bij de fysio hahaha. Maar nu moest het wel goedkomen met het afstrepen van klussen op onze planningslijst!

We hadden buiten de tuin gerekend… Hij is prachtig, maar veel regen en warmte hadden ‘m veranderd in een groene oase. Drie kontjes hoog stond het onkruid, ook op het smalle pad waar de auto langs, nu onzichtbare, stenen muurtjes en rotsen omhoog moest. Het is gelukt, zonder schade deze keer. Tineke, Barry en Vic hebben drie dagen door het struikgewas getijgerd en daarmee weer een overzichtelijk park aangelegd. Paden en stukken ongewenst kruid zijn met landbouwgif besproeid waardoor we hopen eind augustus gewoon toegang tot ons huis te kunnen krijgen…wordt spannend.

Hilde en ik hebben ons om het huis bekommerd. Na rijp beraad toch besloten de ‘authentieke’ schrootjesplafonds in keuken en slaapkamer te verwijderen. Als twee zombies kwamen we weer buiten, knipperend met onze stoffige ogen tegen het felle licht en de muizenkeutels hingen in ons haar. Maar prachtige balkenplafonds blootgelegd, ha!

Maandags een afspraak met een elektricien voor een noodstopcontact (koffie!) en een offerte voor volledige vervanging van de huidige bedrading. Dinsdags hebben we uitgerust in stadje Aubusson. Tijdens de lunch op een terras aldaar hoorden we ineens ‘hé Maartje’. Huh? Iemand die mij kent in deze streek die niemand kent? Het was ons mannetje voor onze septic tank. Hij zou, dacht ik, ook maandags komen voor een offerte voor loodgieterswerk maar was niet geweest. Heb gemerkt dat mijn communicatie de laatste tijd te wensen over laat, heb meer vraagtekens op gezichten gezien de afgelopen dagen…(note to myself: duidelijker zijn). Toevallig was hij woensdag in de buurt en hij is langs geweest. Nu gaan we weer wachten op twee offertes…(note to myself: planning opschuiven).

Maandagavond is ook nog een Enkhuizer vriend van ons met zijn bestelbus vol met onze Frankrijk-spullen aangekomen. Hij moet regelmatig naar Parijs en wilde best even doorrijden. Eén vierkante meter vloer in de keuken schoongeveegd en daar staan nu de dozen met servies, bestek en dekbedovertrekken te wachten tot ze een plekje ergens in een kast kunnen gaan krijgen. De meegekomen meubels staan in de schuur bij de ouwe zooi uit het huis, waar ze glimmend afsteken tegen de donkere jaren 70-eiken gedrochten en overjarige matrassen van de vorige bewoner.

Er is een enorme berg werk verzet. En weer een enorme berg werk toegevoegd aan de to-do-lijst. Maar we zien het nog steeds, de potentie hoe mooi het huis kan worden. De rust, het uitzicht, de behulpzame mensen ook daar in de omgeving, geven ons energie om door te gaan. Het mag dan allemaal langer duren dan we dachten, we hebben er nog steeds zin in!