De maanden na de acceptatie van het bod werden gevuld met regelen. En ondertussen doorgaan met werken. En Kerst en Oud&Nieuw. En verbouwingsplannen maken.
Een Compromis de Vente moest worden opgesteld. In dit voorlopige koopcontract worden de zaken omtrent het object, de voorlopige datum van overdracht en de prijs vastgelegd. De eigenaar, een man op leeftijd die al jaren niet meer in het huis woonde zoals we eerst dachten (later bleek het van zijn moeder te zijn geweest en had hij het geërfd), vroeg of hij de meubels mocht laten staan. Zou hem een hoop werk schelen en hij hoefde er niets voor te hebben. Omdat we al wat prachtige dingen hadden gezien (naast ook wanstaltige kasten) en het aanschaf van nieuw zou schelen, vonden we dat prima. Daarnaast is de eigenaar verplicht diverse rapporten te laten opstellen over wettelijk vastgestelde eisen voor de staat van een huis in de verkoop. In januari kregen we het voorlopige koopcontract en de rapporten doorgemaild.
- Fosse septique: niet aangetroffen door de inspecteur. In 2008 was er iets een keer geleegd maar er was geen bewijs van en niet duidelijk was waar een eventuele septic tank zich moest bevinden. Een gevaar voor de gezondheid
- Elektriciteit: volledig afgekeurd want zwaar verouderd. De meter is van bakeliet en sommige stopcontacten van metaal. Kans op onder stroom te komen staan is groot
- Asbest: een mooie Franse naam, amiente, voor een vervelend probleem. Aangetroffen op een paar plaatsen in huis, op het dak van de huidige keuken, als dak op het olietankgebouwtje en als achterwand in de houten schuur. Mag blijven zitten als het niet kapot is. Alles is nog heel op de platen in de houten schuur na
- Termieten: in deze regio komen die niet veel voor en zijn dan ook niet aangetroffen
- Radon: een gas wat uit gesteente komt, een natuurlijk proces. Omdat we in een rotsrijk gebied zitten en alle huizen hier van die rotsen gemaakt zijn, is het aan de hoge kant. Als je goed ventileert heb je er geen last van
- Lood: op een aantal plekken in de verf van het houtwerk is lood aangetroffen. Dit moet zorgvuldig worden verwijderd want het is zwaar giftig
Wow, dat was niet mals. De verbouwplannen werden aangepast en het beschikbare klusbudget herzien. Het was nog steeds haalbaar. Toch de hele elektrische installatie maar laten vernieuwen. En misschien heel voorzichtig zelf het asbest in huis weghalen. En met een mondkapje op de looddeuren schuren en overschilderen met gewone verf. De septic tank niet over een jaar laten doen, maar nu al. Hebben we die puinhoop ook meteen gehad. Dus we tekenden het CdV en stuurden het door naar de eigenaar voor diens handtekening.
Voor de al geplande twee weken vakantie eind februari hadden we een gîte in de buurt gehuurd. Die vakantie konden we nu mooi besteden aan regeldingen.
- Er moest een Franse bankrekening komen
- We wilden nog een keer het huis goed bekijken
- De ingeschatte maten van de verbouwtekeningen controleren
- De verzekering voor het huis vast in orde maken
- De omgeving verkennen en folders bij VVV’s in bezienswaardige plaatsjes halen
- Langsgaan bij de Mairie voor informatie over verbouwingen en hopelijk de burgemeester treffen
- Een aannemer voor de verbouwing regelen
Twee uur zijn we bezig geweest bij de bank maar toen hadden we een rekening, een verzekering, een kalender van 2018 en twee stylo’s (pennen). De bezichtiging van het huis leverde eenzelfde verbouwplaatje op als ik al ingeschat had. Een stapel stadswandelingen, plattegronden en drie dezelfde boekjes over de Creuse waren onze trofeeën van de bezoekjes aan villages in de buurt. De burgemeester was niet thuis, wel een aardige medewerkster van de gemeente die ons een telefoonnummer van een mannetje van de regionale bouw- en woningtoezichtafdeling heeft gegeven. De Nederlandse aannemer die we voor ogen hadden, schrok zo van mijn waslijst aan klussen dat ie aangaf de rest van het jaar geen tijd te hebben. Op de valreep nog een andere goede aannemer gevonden. Misschien hielp het dat ik deze keer maar twee klussen heb uitgevraagd. Hij gaat ons helpen, zucht van opluchting.
In de vakantie hoopten we op een bericht van de notaris dat we iets eerder dan 30 maart het echte koopcontract zouden kunnen tekenen. Zou leuk zijn nu we toch in de buurt waren. Maar in plaats daarvan kwam een bericht van de makelaar dat er een akkefietje tussen was gekomen. De Franse boerenbond krijgt bericht van alle woningverkopen in het buitengebied en legt deze voor aan de leden vanwege een voorkeursregeling. Voorheen gold dit alleen voor alle huizen à la campagne met meer dan 2000 vierkante meter grond maar sinds een jaar valt ieder huis hieronder. Ook wij met onze schamele 700 vierkante meter. Geen grond maar tuin. Onbruikbaar voor een boer maar de wet bepaalt. Een antwoord van die Safer mag twee maanden duren. Maar…tegen betaling van een kleine vergoeding kan dit proces versneld worden. Als we dat willen, dan graag even 120 euro naar de notaris overmaken. We hebben het gedaan. We willen het huis en we willen niet pas eind mei beginnen met klussen.
Een nieuwe datum voor overdracht wordt vastgesteld op 23 of 24 april. We regelen op ons werk weer een vakantie van twee weken en ook de gîte is nog beschikbaar in die periode. Maar als we deze keer gaan, willen we gereedschap en andere klusdingen meenemen. En dat moet in de Seat Mii, die met een doorsneevakantie al bomvol zit. Met ook de hond op nog geen vierkante meter op de achterbank, tussen tassen vol kleding en etenswaren. Er dient dus een andere auto te komen. Nu we rust hebben van het zoeken naar een huis in Frankrijk, wordt een nieuwe auto een tweede tijdelijke passie. Uren zoeken op autosites, wordt het een SUV of beter een stationwagen? Een ritje langs garages in de buurt levert geen nieuw tweedehandsje op. De aankoop gaat van het verbouwbudget dus het mag allemaal niet te duur. Maar we willen ook niet een te oude auto. Ons wensenpakket komt weer eens niet overeen met de werkelijkheid. Maar dan vinden we, twee weken voor vertrek, toch een auto, een Peugeot stationwagen. In Loosdrecht staat ie. Met Bovag garantie, prettig idee. De prijs is iets te hoog maar veiligheid en ruimte winnen. Ik kan bij het inpakken van de mee te nemen spullen lekker losgaan. En manlief zucht maar weet alles in de laadruimte te krijgen. En de hond heeft nu een hele achterbank ter beschikking. De baas cruise control. En airco. En een asbak. Want stoppen met roken is niet gelukt. En auto’s met een asbak zeldzaam. Het heeft zo moeten zijn.
Na het versturen van geboorte-aktes, aanbetalingen en ander geneuzel, wordt de overdrachtsdatum vastgesteld op dinsdagochtend 24 april om 9 uur, ten kantore van de notaris in Auzances, ons buurdorp. De rest van de koopsom wordt van de spaarrekening gehaald en gestort op de rekening van de notaris. De financiën zijn rond, eigenlijk hebben we het huis al gekocht. Alleen de handtekening rest nog. Voor maandagmiddag staat nog een kennismaking met de eigenaar bij ons toekomstige stulpje op de agenda. We vertrekken vol goede moed in onze volgeladen bak naar Frankrijk. Nu gaat het echt gebeuren.