Première partie

Frankrijk. Dat had ik nooit bedacht. Waar vroeger bosjes kinderen met hun vaders en moeders in volgepakte auto’s richting zuiden reden, deden wij datzelfde naar Drenthe. Heerlijke vakanties gehad en genoten van natuur en ruimte, weg van de stedelijke bebouwing van de Randstad.

Als het me in de pubertijd allemaal wat te veel werd, die eindeloze nieuwe woonwijken, snelwegen en haastige bewoners, dan droomde ik weg van een boerderijtje op het platteland. Krap 40 jaar later is die droom werkelijkheid geworden, ongeveer dan. Want niet in Drenthe en geen boerderij maar een maison in Frankrijk, op het platteland, dat dan weer wel.

Het moet ermee te maken hebben dat ik een man trof die met zijn ouders en zussen naar het zuiden trok. En dit later met zijn ex en dochters bleef doen. Of kwam het door vrienden van ons die emigreerden naar Zuid-Frankrijk? De tweejaarlijkse vakantieweek daar hebben voor héle mooie herinneringen gezorgd. Of was het misschien de sabbatical van 2 maanden na een enorm drukke periode op het werk, in de Franse Pyreneeën en Dordogne. Hoe het ook zij, een idee is gaan groeien en we zijn gaan nadenken…

Oké, we gaan een huis kopen in Frankrijk!

Stap 1, waar?

  • Alles boven Parijs valt af, we willen aangenamere temperaturen
  • Zuid-Frankrijk dan? Hmm, dat blijkt onbetaalbaar
  • Pyreneeën waren prachtig maar voor het leuke wat te afgelegen en iets te hoge bergen
  • Dordogne was ook mooi, alleen struikel je daar over de Nederlanders
  • Vrienden in de Allier hebben een oude boerderij met bijgebouwen gekocht, zoiets lijkt ons ook wel wat. We kennen de streek niet dus die moeten we gaan bekijken…midden Frankrijk gaat het worden

Stap 2, wensenlijst maken

  • Een oude boerderij of huis, liefst met van die stoere grote stenen
  • Niet in een stad maar ook niet in het midden van nergens, een gehuchtje op loopafstand van een dorpje met wat voorzieningen zou ideaal zijn
  • Een binnenplaats zou leuk zijn, evenals een waterput en een bijgebouw wat we ooit tot gîte kunnen verklussen
  • Kelder, boomgaard, grote woonkeuken, te verbouwen zolder, houtkachel, veel grond, prachtig uitzicht, eigenlijk de doorsnee Droom van een tweede huis…

Stap 3, budget

Het punt is, we hebben geen geld. Niet op onze spaarrekening in ieder geval. En de overwaarde op ons Nederlandse koophuis houdt ook niet over. Maar door verdrietige omstandigheden in de familie- en vriendenkring weten we zeker, meer dan ooit, dat we nú die droom gaan kopen.

Het wordt dus lenen. Een aanvraag hier en daar levert ons een aardige som, maandlasten die we kunnen dragen en een looptijd die past binnen onze plannen. Nog 10 jaar werken, aflossen, opknappen en dan gaan we in Frankrijk rentenieren. Klinkt fantastisch, maar is haalbaar bij goede gezondheid en vastigheid van werken in loondienst. We nemen de gok.

Stap 4, verkenningstocht

Het is eind september 2017 als we het vliegtuig nemen naar Clermont Ferrand. Op internet hebben we de voorgaande maanden al een aantal te bezichtigen objecten geselecteerd. Afspraken zijn gemaakt met de makelaars, toevallig alle drie Nederlanders in Frankrijk.  Ons verblijf is in een klein stadje in de Auvergne, een B&B van ook weer Nederlanders, die ook makelaar zijn. De cursus Frans op de mobiele telefoon heeft ons wat basiskennis bijgebracht maar een huis kopen is andere koek. We zijn blij dat de taalbarrière nog even uitgesteld kan worden.

Woensdags zouden we vliegen, autohuur geregeld, 4 nachten in de B&B en afspraak met eerste makelaar om 10 uur de volgende ochtend. Het vliegtuig ging niet, had uit Clermont moeten komen maar stond daar met panne. Overnachting in een hotel bij Schiphol afgedwongen want de omgeboekte vlucht, via Parijs, ging de volgende dag om 7 uur de lucht in. Zagen het niet zitten anderhalf uur met de trein terug naar Enkhuizen te gaan en de volgende ochtend om 4 uur met de auto, want treinen rijden dan nog niet, weer naar Schiphol te karren. Autohuur een dag verzet, overnachting afgezegd, afspraak met makelaar naar begin van de middag kunnen verplaatsen. Dat begon dus al goed.

Om een lang verhaal kort te maken: eerste huis was een te groot project, tweede huis te klein. Vrijdags nog drie huizen op de agenda bij één makelaar. Deze zette een streep door onze lijst, er waren veel betere die meer aansloten bij onze droom. En inderdaad had ze een goede selectie van huizen die we meteen konden gaan bekijken. Met haar Engelse man zijn we op pad gegaan. Het voelde als een aflevering van ‘Droomhuis gezocht’ maar dan gelukkig zonder camera’s en een te joviale Sybrand. Eén huis kwam het dichtst in de buurt van onze eisen. Het voelde ook goed, hier konden we wel wat van maken. Een grijs huis (geen stoere stenen maar best Fransig) met 7000 m2 grond, een hele grote schuur en nog wat bijgebouwen. Heel veel voor een prijs die net even boven ons budget lag. Een dag later hebben we een bod uitgebracht, ver onder de vraagprijs. Maar volgens de makelaar niet onredelijk. Het grote wachten op een reactie begon. Vier erfgenamen hadden een stem in de verkoop, dit ging niet makkelijk worden.

Twee maanden later hebben we het laten gaan. We kwamen niet tot overeenstemming. Teleurgesteld maar ondertussen ook wel opgelucht, want was dit toch niet ietwat te groot en te veel? Je moet het ook allemaal onderhouden. En bijhouden. In zo’n vier bezoekjes per jaar.

Loslaten en we zien volgend jaar wel. Gaan we in februari nog eens een kijkje nemen. Loslaten.

Ik had het nog niet koud bedacht of er kwam een mail van de eerste makelaar. Een huis wat we in september wilden bekijken maar toen net onder bieding lag, kwam weer terug op de markt. Ai, dat zag er ook leuk uit. Google Maps gaf de locatie goed weer. Midden in een gehucht, vlakbij een doorgaande weg maar met de rug er naartoe dus het kan meevallen met de verkeersgeluiden. Op tien minuten rijden ligt Aubusson, een grote plaats, een toeristische trekpleister vanwege traditionele weverijen. Dit kán onze droom zijn. Ik ben om. Ik wil ongezien een bod doen. Maar manlief is verstandiger en wil het eerst zien. Het is november. En we gaan pas in februari die kant op. Zo lang wil ik niet wachten maar mijn gezondheid laat het niet toe om even heen en weer te gaan. Oudste dochter wil wel mee en dan wordt het ineens toch nog een optie. Drie dagen de tijd hebben ze. Afspraak met makelaar gemaakt en rijden maar. Ondertussen komt de makelaar van de B&B met nog een huis op de proppen. Het tweede huis dat we in september met een andere makelaar hebben gezien. Te klein vonden we toen. Geen badkamer en maar 700 vierkante meter grond. Het had wel een mooi uitzicht wisten we nog. En een halfuurtje lopen naar het dorp, met die goede pizzeria. Een supermarkt, een bouwmarkt, een gewone markt iedere dinsdag op het plein. En het huis was flink in prijs gezakt. Terwijl man en dochter onderweg waren kon er een afspraak gemaakt worden voor een tweede bezichtiging. De instructies had ik al klaar liggen: hoe zit de zolder boven die slaapkamer op de begane grond? Is er op de echte zolder een toegang tot die tweede? En hoe ziet de kelder eruit? Die hadden we de eerste keer niet gezien. En dat stenen gebouwtje, daar moet je nu ook even in kijken. Foto’s maken graag, heel veel.

Drie dagen later waren ze terug. Foto’s en filmpjes van de huizen waren ondertussen doorgestuurd. Twijfel sloeg toe.

  • Het huis waar ik ongezien een bod op wilde doen, bleek toch niet goed gelegen. Het uitzicht was op buurhuizen. De troep in huis te veel.
  • Het andere huis bleef klein. Maar dat stenen bijgebouwtje had een oude broodbakoven. En die andere zolder was nog best groot, alleen te bereiken via een gat in de muur op de eerste zolder. En in de kelder zag ik de flessen rosé al liggen.

We hebben gekozen voor het kleine huis. Vanwege het uitzicht en de ligging. En we zagen mogelijkheden de bewoonbare oppervlakte te vergroten door op de tweede zolder een slaapkamer te maken. Met een aparte trap, een soort vide moet het dan worden. We deden een bod, nog eens een stuk lager dan de verlaagde vraagprijs. Het wachten begon opnieuw.

Na twee weken werd het bod geaccepteerd, we hebben een huis! In Frankrijk!

     

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *